نقش بازی در تربیت دینی

بسم الله الرحمن الرحیم

حدیث داریم از معصوم (ع) که بازی در کودکی باعث رشد عقل او در بزرگسالی میشود (نقل به مضمون) پس بازی در دین از اهمیت بسیاری برخوردار است و هر کودک باید بازی کند . ولی معمولا بازی هایی ارائه میشود که از منظر تربیتی صحیح نمی باشد لذا علمای دین و مربیان تربیتی دینی باید وارد کار طراحی بازی شوند و بچه ها را به سمت بازی هایی که به تحرک جسمی و فکری سوق میدهد بکشانند. به نظرم بهترین مکانی که الان در عصر ما میتواند هم اثر تربیتی بگذارد و هم بچه ها را به سمت بازی های صحیح سوق دهد مساجد هستند. به چند دلیل این حرف را میزنم : اولا در مساجد هستند که علمای دین حضور دارند یا حداقل قاعدتا باید حضور داشته باشند- بماند که بعضا حضور ندارند و کسر شأن خود میدانند-و بازی هایی طراحی خواهد شد که صحیح است ان شاء الله .دوما صرف حضور در مسجد و فضای روحی مسجد بر کودک اثر تربیتی میگذارد سوما از بچگی با محیط مسجد آشنا میشود و این آشنایی با خاطره خوش بازی کردن همراه است و نسل تربیت خواهد شد که دیگر از مسجد زده نیست و راحت تر به مسجد خواهد رفت . لذا پیشنهادم این است که مساجد تا جد امکان سالنی را برای بچه ها قرار دهند تا امکان بازی در آن باشد . این پیشنهاد باعث میشود پدر ها یا مادر ها نیز با خیال راحت تر بچه های خود را به مسجد بیاورند و نگران شیطنت های اضافی بچه های خود نباشند و البته قاعدتا عده ای در مساجد با آن مخالفت میکنند ولی ایستادگی بر آن و همراهی امام جماعت قطعا در آن موثر خواهد بود ما باید قبول کنیم که مسجد فقط برای نماز نیست و صد البته فقط برای افرادی که مویی سفید کرده اند نیست . خوشبختانه در چند سال گذشته در بعضی هیئت ها دیده ام که اتاق بازیی را قرار میدهند که بسیار با استقبال روبرو شده است این حرکت باید به مساجد نیز کشیده شود. عکس اول مربوط به کلیسایی هست در آمریکا که اتاق بازی برای بچه ها قرار داده است . کلیسا و کشیش های آن نیز فهمیده اند برای  جذب افراد به کلیسا حتی برای همان یک شنبه نیز کار هایی غیز از مناسک دینی میتوان انجام داد. دقت کنیم که هیچ فرد مسلمانی به کلیسا و کشیش های آن در خشک بودن و دگم بودن شاید نرسد آن ها همان هایی هستند که زمانی کاری علمی را خلاف قوانین الهی میدانستند.

پ.ن: این  پیشنهاد قاعدتا مربوط به سنین حدود 2 الی 6  سال است و برای سنین بالاتر پیشنهاد های دیگری باید فکر کرد.

پ.ن2: عکس دوم مربوط به مسجدی در کشور عزیزمان هست .

پ.ن3 : قطعا اجرای اینجور فعالیت ها الزاماتی دارد که باید رعایت شود چون هدف وسیله را توجیه نمیکند.

تربیت کار آفرین

بسم الله الرحمن الرحیم

دوران دبیرستان رو در مدرسه نخبگان دانش گذراندم. سال سوم دبیرستان که بودیم مدرسه تصمیم گرفت به دلایلی نمایشگاه رباتیک و وبسایت رو تعطیل کنه و به جاش اردو های جهادی رو شروع کنه تقریبا اطلاعاتم نسبت به اردو جهادی صفر بود . برای منی که تقریبا هیچ اردویی نبود که نرفته باشم جذاب بود هر چه زودتر تجربه کنم ولی خبر رسید که امتحان نهایی دارید و شما رو اردوی جهادی نمیبرن. حالا از احوالاتم که نگم بهتره ولی طی تصمیم هوشمندانه مشاور عزیزمون برای سهیم شدن در این کار خیر اقدام به تاسیس یک بوفه جهادی کردیم که  تمامی سود اون به حساب اردو میرفت و خرج محرومین میشد. بچه ها با ذوقو شوق فراوان هیکل بوفه رو سریع درست کردند و موند کسانی که داوطلب بودند تا از خودشون یه بودجه اولیه بزارند و بعد شروع کنن با توجه به ایده ای که دارند خو راکی های مختلفی رو در بوفه بفروشند. تقریبا خیلی از بچه ها فعالیت کردند از سیب زمینی سرخ کرده ، آب هویج و آب طالبی و اسنک عزیز که من سر پا تقصیر ! به همراه دوستم درست میکردم و آب زرشک نا فرجام وخیلی چیز های دیگه که بعضی هاش پا ثابت کار بود و بعضی دیگه روزانه بود.

قصد از این پست شرح ایده بوفه جهادی نبود که البته تا حدودی شد ولی قصد اصلی این بود که بگم ما چقدر کار یادگرفتیم از شکست تو فروش محصولات تا تنظیم قیمت که یک حداقل سودی بدهد و از خرید مواد اولیه که کجا ارزون تر میده  یا از بازاریابی و تکنیک های فروش . در حقیقت مشاور ما کاری کرد که علاوه بر ثواب که خوبه کار هم یاد بگیریم شاید خیلی کوچیک بود ولی اثر گذار بود در مورد هر فردی که کمک میکرد. به نظرم نوجوان ها خیلی زودتر از سن ما باید تو همچین شرایطی قرار بگیرند که اولا بفهمند کار عار نیست! دوما ذهن کار آفرینشون رشد پیدا کنه و بعدا شاید هر کدوم از این ها یک کار آفرین موفق بشوند البته اگر مسئولین بگذارند که امید هست که بشوند و لو کره مسئولین....

پ.ن :خدا رو شکر بعد از فارغ التحصیلی از مدرسه با خود مدرسمون توفیق شرکت در اردو جهادی رو پیدا کردم که مطلبی هم در این همین وبلاگ قرار دادم در رابطه اش....

کتاب آسمان شیشه ای نیست

بسم الله الرحمن الرحیم

کتاب را به توصیه ی یکی از دوستان در نمایشگاه خریداری کردم و در دو سه روز کامل خواندمش. از آن جهت که یک امام صادقی آن هم از نوع ارتباطاتیش اونم برای اولین بار یک رمان نوشته خودم رو ملزم دونستم که حتما بخونمش و انصافا هم لذت بردم و استفاده کردم.

داستان در مورد پسری هست که درگیر تصمیم هایی میشود در زندگی که حال باید با خودش کنار بیاید و آن را حل کند. از جهت اینکه ما هم هر روز باید تصمیم بگیرم و چالش های زندگی خودمون رو حل کنیم بسیار کتاب به زندگی ما نزدیکه و فرد رو به فکر میبرد.

کتاب نقد هایی هم به علوم انسانی و شاید به کلی نظام تحصیلی و دانشگاهی ما دارد و از این جهت بیشتر از خواندش لذت بردم.

اگر یک امام صادقی باشید قطعا رد پاهای یک امام صادقی را در کتاب حس میکنید.

 

نام کتاب : آسمان شیشه ای نیست

ناشر : سپیده باوران

نویسنده : مرتضی انصاری