بسم الله الرحمن الرحیم

دیشب بالاخره توانستم مستند ترور سرچشمه رو ایستاده تماشا کنم . مستند آنقدر جذاب بود که یک ساعت و نیم من و خیلی های دیگر رو ایستاده نگه دارد و احساس خستگی ابدا به ما دست ندهد.

از لحاظ  فرم و ساخت بسیار عالی بود محیط مصاحبه ها و معرفی اشخاص کاملا فضایی مانند دهه شصت داشت و کاملا فضای بازجویی حاکم بود و خود مهدویان به عنوان فرد بازجو قرار داشت.

مهدویان سازنده مستند انتخاباتی حسن روحانی و از حامیان میرحسین موسوی در سال 88 که بعد ها به نوعی از این تصمیم خود با ساخت فیلم هایی برائت کرد را باید تحسین کرد نه به خاطر محتوای

فیلم ها و مستند هایش بلکه برای بازکردن پرونده مهم ترین دهه انقلاب اسلامی در آستانه چهل سالگی حال دیگران هم زرنگ باشند و نگذراند افراد مختلف روایت خود را از دهه شصت به مردم ارائه

دهند.

داستان تا آنجا که مربوط به حادثه ترور بود به خوبی پیش میرفت و به واکاوی ترور حزب جمهوری اسلامی میپرداخت که البته بعضا در میان این جست و جو گری نیز افرادی همچون هادی غفاری از کنایه

های مهدویان بی نصیب نماندند اما ماجرا از آ«جا شروع میشود که این سوال مطرح میشود چرا شهید بهشتی با یک بمب جداگانه به شهادت رسیده است ؟ مگر او که بود؟

بدون شک اگر خداوند صلاح میدانستند شهید بهشتی بعد از امام اولین گزینه رهبری بودند و در این شکی نیست و مهدویان نیز سعی در القاء این گزاره بود. اما درست بعد از آنکه کاملا برای مخاطب جا

افتاد که بدون شک ایشان رهبر آینده نظام خواهند بود شروع به بیان نظریات شهید بهشتی در باب امور اجرایی حکومت کرد . در بطن مستند وارد یک قیاس با رهبر فعلی نظام جمهوری اسلامی شد

که به نظرم مع الفارق بود شد. مع الفارق بود از آنجا که : اولا در مقام مقایسه دو طرق قیاس باید آورده شود نه یک طرف که قاعدتا در مستند با موضوع ترور سرچشمه همچین امکانی نبود اما میدانم

رهبر انقلاب اگر نظرات آقا از شهید بهشتی روشن فکرانه تر نباشد کم تر نیست. در اثبات این مدعا همان بس که به ایشان ارتباط فکری با شریعتی را نسبت میدادند. دوما شهید بهشتی در مقام

اجرای این امور هیچگاه قرار نگرفتند  و نمیدانم بنابر شرایط زمان چه تصمیمی میگرفتند. سوما بعضی از صحبت های ایشان ناظر به بنی صدر یا مسئولین رده های پایین تر نظام جمهوری اسلامی بود

اما مستند قیاس با رهبری را القا میکرد.

به نظر بنده تحلیل شخصیت و تفکرات شهید بهشتی مستندی جداگانه می طلبد و مجال تببین شخصیت این بزرگوار در این مستند نبود اما به عنوان یک روایت میتوان تبریک گفت به آقای مهدویان بابت

ساخت زیبای این مستند.

دو نکته به عنوان خاتمه بحث بیان میکنم اولا به نظر این حثیر شخصیت هایی که انتخاب شده بودند هرچند به فراخور بحث وارد ماجرا میشدند اما گزینشی و محدود بودند و روایت را دچار نقض میکند.

دوما مستندی مناسب است که روایت کننده ماجرا باشد نه قاضی!

پ.ن : کنایه های ایشان به آقای منتظری و هاشمی نیز در خور توجه بود.